Tekstylne pamiątki II wojny światowej w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie – prewencja konserwatorska, etap I
Koncepcja zadania zakłada podjęcie modelowych prac z zakresu prewencji konserwatorskiej w jednej z sal w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie – wytypowano zlokalizowaną na parterze salę im. gen. Władysława Andersa, w której zgromadzono jego ordery i medale (m.in. Order Orła Białego, Order Kawalera śś. Maurycego i Łazarza), meble i biurko, przy którym pracował, a także beret z dystynkcjami generała broni z 1954 r. oraz płaszcz oficerski, przesłany generałowi do Rosji w 1941 r. W narożnikach sali są również eksponowane sztandary w większości jednostek wojskowych z okresu II RP (m.in. 6 i 8 Batalionu Saperów, 4 Pułku Saperów, P.O.W. okręg Lwów).
W 2024 r. opiekun naukowy zadania – dr hab. Monika Stachurska, na zlecenie Narodowego Instytutu Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA, dokonała oceny stanu zachowania, warunków eksponowania i przechowywania zabytków tekstylnych w Muzeum. Rezultatem tego przeglądu było określenie najpilniejszych potrzeb prewencyjno-konserwatorskich. Zapoznanie się z całym zbiorem i rozpoznanie potrzeb konserwatorskich pozwoliło na wytypowanie czynności, które można podjąć jak najszybciej z udziałem wolontariuszy.
Wolontariuszki pod nadzorem opiekuna przeprowadzą czynności polegające na mechanicznym oczyszczeniu powierzchni obiektów tekstylnych znajdujących się w sali, planuje się otwieranie kolejnych gablot i reorganizację sposobu ekspozycji orderów i medali generała Andersa (usunięcie szpilek, rozprostowanie ewentualnych deformacji i rozsnuć nici we wstęgach, wprowadzenie nowego systemu ekspozycji, który wyeliminuje konieczność przekłuwania tkanin i odciąży wstęgi podtrzymujące ciężkie metalowe ordery i medale). Zakłada się również dostosowanie manekina, na którym jest eksponowany płaszcz i beret generała do wymiarów ubiorów. Manekin jest zbyt małych rozmiarów, płaszcz układa się nienaturalnie i powstaje wiele niekorzystnych dla obiektu zagięć i deformacji, które mogą skutkować pogarszaniem się stanu zachowania tak cennej pamiątki.
Wykonane prace będą modelowym przykładem zmian, które powinny być stopniowo wdrażane w pozostałych częściach ekspozycji w Instytucie i Muzeum.
