Kaplica Suzina przy kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny: konserwacja polichromii we wnętrzach kaplicy Polonika

Planowane prace konserwatorskie dotyczą wnętrza Kaplicy Suzinów, która znajduje się na terenie dawnego, przykościelnego cmentarza przy franciszkańskim kościele Wniebowzięcia NMP w Wilnie. Barokowa, niewielka kaplica zbudowana w 1708 r. przez Michała Suzina, wzniesiona została w celu upamiętnienia wymordowanych przez Kozaków franciszkanów i mieszkańców Wilna podczas oblężenia miasta przez Rosjan w 1655 r. Niewielka, budowla została zaprojektowana na planie krzyża łacińskiego. Na jego dłuższym końcu znajduje się reprezentacyjna fasada, widoczna od strony placu, natomiast ramiona i prezbiterium zakończone są półkolistymi absydami. Fasadę zdobi malowidło Chrystusa Frasobliwego. Do XIX w. kaplica pełniła rolę kostnicy. W 1862 r., w okresie poprzedzającym wybuch powstania styczniowego, na przykościelnym cmentarzu odbywały się masowe manifestacje patriotyczne. Po stłumieniu powstania gubernator prowincji zlikwidował zakon i zamknął kościół, w którym urządzono archiwum. Kaplica, tak jak i kościół popadała w ruinę. W 1905 r. odnowiono kaplicę, ale przez kolejne stulecie nie prowadzono przy niej żadnych prac, a kaplica funkcjonowała m.in. jako kiosk. Dopiero w 2023 r. podjęto prace przy dachach i elewacjach kaplicy. Pilnych prac wymaga również bardzo zniszczone, pozbawione posadzek wnętrze kaplicy, w którym – jak wykazały badania – na ścianach i sklepieniach zachowały się pozostałości bogatego wystroju malarskiego.

Planowane na 2024 r. prace konserwatorskie we wnętrzu tej pięknej, barokowej kaplicy, polegające na konserwacji zachowanych wypraw ściennych i znajdujących się na nich malowideł, zahamują postępujący proces niszczenia polichromii, utrwalą i uwidocznią zachowane fragmenty dekoracji malarskich. Program prac we wnętrzu Kaplicy Suzinów przewiduje: usunięcie zabrudzeń i powierzchniowych zanieczyszczeń; usunięcie późniejszych przemalowań: pobiał, zapraw i warstw malarskich; wstępne wzmocnienie pierwotnej warstwy malarskiej; wzmocnienie podłoża; uzupełnienie spękań i miejsc uszkodzonych (ubytków tynków i pobiał) oraz wzmocnienie osypujących się fragmentów tynku pozbawionych dekoracji; odsolenie – w razie stwierdzenia występowania soli – przy użyciu okładów odsalających; dezynfekcję powierzchni malarskiej; wzmocnienie warstwy malarskiej i uzupełnienie jej ubytków. Zostanie również wykonana pełna dokumentacja konserwatorska.