Prace remontowo- konserwatorskie kościoła pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Tbilisi (Gruzja) - Etap III
Prace w kościele toczą się od 2021 roku. W zakresie tegorocznego zadania znajduje się kontynuacja reperacji spękań w murach oraz gurtach sklepiennych pod kopułą poprzez zszywanie systemowymi prętami spiralnymi, a także wzmocnienie uszkodzonych nadproży okiennych. Prace prowadzone są na podstawie projektu sporządzonego przez fundację Terpa w roku 2016, finansowanego ze środków Senatu RP.
Kościół pw. Świętych Piotra i Pawła w Tbilisi stanowi najważniejsze świadectwo wielowiekowej obecności Polaków w Gruzji, przez dziesięciolecia skupiającym i konsolidującym polską społeczność. Był nieprzerwanie czynny w czasach komunizmu (1937-1980), a po jego upadku stał się zalążkiem odrodzenia katolicyzmu w Gruzji. Po wyjeździe dużej części Polaków do Ojczyzny w latach 1919-1921 skupia, poza potomkami naszych rodaków, wyznawców wyznania rzymsko katolickiego w Gruzji.
Obecna świątynia powstała na miejscu niewielkiego kościoła z 1804 r., który przestał wystarczać potrzebom na skutek napływu wiernych z imperium. Prace budowlane prowadzone były w latach 1890–1877 na podstawie projektu niemieckiego architekta Aleksandra Zalcmana. Pieniądze na budowę zbierano na terenie Kaukazu i Zakaukazia, ale też w Armenii oraz w Polsce. Darczyńcami byli m.in.: hrabina Zofia Potocka, hrabia Konstanty Przeździecki i Zygmunt Krasicki. Świątynię konsekrowano w 1877 r., mimo, że nie wykonano wszystkich robót. Proboszczem nowej parafii został ksiądz Maksymilian Orłowski. Z powodu niedostatecznych środków odstąpiono od budowy kopuły urządzając tymczasowe zadaszenie; budynku nie otynkowano, brak było też wyposażenia. Dlatego też w dalszym ciągu gromadzono na ten cel fundusze. Po śmierci ks. Orłowskiego nowym wizytatorem i proboszczem parafii został Polak, ksiądz Józef Baranowski.
W 1893 r. nowa Rada Kościelna postanowiła o kontynuacji prac budowlanych i uposażaniu świątyni. W 1894 r. zamontowano ambonę z drewna orzechowego oraz zainstalowano organy, wykonane w lwowskim przedsiębiorstwie „Harmonia”. W tym samym roku dobudowano podpory ścian, a w 1897 r. podjęto prace nad budową kopuły, ukończonej rok później. W tym też okresie we wnętrzu ustawiono nowe ławki. W 1906 r. wybudowano dwa boczne, marmurowe ołtarze.
