Polska sztuka na emigracji w londyńskiej kolekcji Matthew Batesona
Londyn po zakończeniu drugiej wojny światowej dość szybko stał się prężnym ośrodkiem polskiej sztuki. Stało się tak m.in. na skutek objęcia władzy w Polsce przez komunistów. Liczna grupa artystów, nie godząc się z tym faktem i obawiając się represji, nie powróciła do ojczyzny. W efekcie powojenna polska twórczość plastyczna rozwijała się w dwóch różnych nurtach, w kraju – gdzie dość szybko, w myśl doktryny socrealizmu, nowa władza wprowadziła odgórne reguły zarządzania sztuką – oraz poza jego granicami.
Oblicza sztuki emigracyjnej w Wielkiej Brytanii były zróżnicowane, niejednokrotnie obarczone piętnem wojennych przeżyć artystów. Twórczość ta znalazła w pewnym momencie wielkiego admiratora: Matthew Bateson zafascynował się nastrojem, symboliką i ekspresją polskiego malarstwa. Od prawie czterdziestu lat tworzy swoją kolekcję polskiej sztuki - głównie malarstwa i grafiki, ale i ceramiki.
Autorem obszernego omówienia polskiego środowiska artystycznego w Londynie oraz katalogu wybranych dzieł z kolekcji Matthew Batesona jest historyk sztuki Jan Wiktor Sienkiewicz. Profesor wykładający na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, jeden z najznakomitszych badaczy sztuki polskiej na emigracji po 1939 r.
Wydana przez Instytut Polonika książka jest jedną z najważniejszych publikacji prezentujących tę problematykę. Z jej fragmentem można zapoznać się tutaj.
